"Zakochany Goethe" - czyli o tym jak odpowiednio zmarnować potencjał

 

 

 

Świat filmu uwielbia biografie. Niezwykłe losy artystów, wynalazców, odkrywców i ponadprzeciętnych ludzi inspirują twórców X muzy od samego początku. Nic w tym bowiem dziwnego, w końcu od dawna twierdzi się, że najlepsze scenariusze pisze właśnie życie, a już w szczególności to pełne barwnych przygód i dostatecznej dramaturgii. Widz oczekuje przecież spektaklu, widowiska które w patetyczny sposób ukaże mu rodzącą się krok po kroku osobowość. Film fabularny rządzi się swoimi zasadami: musi ciekawić, trzymać w napięciu, dlatego przed bohaterami stawia się kolejne przeciwności losu, które muszą pokonać, by osiągnąć dany cel – w przypadku biografii sławę i uznanie. Obrazem na kanwie własnego życia może poszczycić się też słynny niemiecki pisarz Johann Wolfgang von Goethe. Reżyser Philipp Stolzl pokusił się o stworzenie obrazu bazującego na jednym z epizodów z życia wielkiego poety – zakazanej miłości, która stała się inspiracją do powstania jego wielkiego dzieła „Cierpień młodego Wertera”.
          
       

 

Oryginalny tytuł dzieła to po prostu „Goethe!”. Za scenariusz odpowiedzialni byli Alexander Dydyna, Christop Muller i Philipp Stolzl. Premiera odbyła się 14 października 2010 roku w Niemczech.
            

 

 

 

 

 

 

Film rozpoczyna się sceną, w której główny bohater – Johann nie zdaje egzaminu na uniwersytecie. Za namową ojca postanawia wyjechać na staż do miasta Wetzlar. Tam poznaje śpiewaczkę Lottę Buff i po pewnym czasie obdarza ją uczuciem. Na drodze do ich szczęścia stają jednak kłopoty finansowe rodziny Lotty.
                 

 

We współczesnych filmach gatunkowych nie trudno o banał. Czy twórcom tej produkcji udało się uniknąć zbytniej szablonowości tak typowej dla kina gatunkowego? Niestety nie. Obraz Stolzla jest do bólu przewidywalny i nie ratuje go ani bogata scenografia ani piękne kostiumy. Za dużo tu elementów rodem z powieści awanturniczej sprowadzających całość do przeciętnego melodramatu. Mimo wszystko i z biografią film ten ma niezbyt wiele wspólnego, jest to bardziej swobodna wariacja bazująca lekko na życiorysie artysty, ale także włączająca w fabułę wydarzenia z „Cierpień młodego Wertera”. Pełna przekłamań i fałszu, mieszająca ze sobą fakty zarówno jednego jak i drugiego, a do tego dodając całkowicie wyimaginowane wydarzenia tworzy nowy, niezależny twór. Rozumiem, że w każdym filmie, nawet tym inspirowanym prawdziwymi zdarzeniami nie może braknąć pewnej dozy fikcji, ale dla mnie było już tego za dużo.

 

 

 

               

 

Całości nie ratuje niestety też aktorstwo. Zabrakło mi charyzmy, aktorzy odgrywają swoje role porządnie i poprawnie, ale bez polotu. Słabo wypada Alexander Fehling na którym spoczęła wielka odpowiedzialność zagrania głównego bohatera - Johann Wolfgang von Goethe. Nie przekonała mnie jego wersja artysty, oczekiwałam dogłębniejszego przedstawienia jego osobowości. Z pośród pozostałych bohaterów najbardziej zainteresował mnie przyjaciel Goethego – Wilhelm Jerusalem dobrze zagrany przez Volkera Brucha.

 

           

 

Przejdę może do zalet, bo i tych można znaleźć kilka. Na pewno zachwycają widza subtelnie ukazane krajobrazy nadające obrazowi klimat melancholii i romantyzmu. Także idealnie wpasowująca się w atmosferę muzyka dodaje tej produkcji charakteru.
      

 

 

 

Niestety „Zakochany Goethe” okazał się filmem marnym, prostym i całkowicie rozczarowującym. Autorzy zamiast wykorzystać olbrzymi potencjał tkwiący w historii postąpili tak, że zamiast pasjonującej opowieści o niezwykłym twórcy otrzymujemy błahą i  niewymagającą historię miłosną z której po seansie nie zostaje nam w głowie nic, ot zwykły melodramat nie wymagający większej refleksji. Jak już wspomniałam film może poszczycić się przyzwoitą warstwą wizualną, jednakże na tym kończą się wszelkie zalety. Wiele do życzenia pozostawia mdła i niedopracowana fabuła, kreacje bohaterów i drętwe dialogi. Zdecydowanie nie polecam.