"Potem" - czyli o tym co jest później

Jakiś rok temu miałam okazję przeczytać książkę "Siostra" autorstwa angielskiej pisarki Rosamund Lupton. Muszę przyznać, że powieść ta wywarła na mnie spore wrażenie, ponieważ była napisana w dość nietypowy sposób. Z wielką więc chęcią sięgnęłam po jej kolejny utwór - "Potem". Nie pożałowałam, bowiem i w tym przypadku trafiłam na pasjonującą lekturę, która wywołała we mnie wiele emocji.

 

Rosamund Lupton (urodzona w 1964 roku) jest brytyjską pisarką. Studiowała literaturę na Cambridge University. Jest znana ze swoich powieści: "Siostra" (2010) i "Potem" (2013). Jej pierwsza powieść okazała się olbrzymim sukcesem wydawniczym i została sprzedana w ponad 1.3 milionach kopii. Autorka zanim zajęła się pisaniem powieści była scenarzystką.

 

 

Opis wydawnictwa:
 

 

W londyńskiej szkole rozgrywają się zawody, gdy wybucha pożar. Grace, matka Jenny, wbiega do środka płonącego piekła, gdy nagle coś ciężkiego uderza ją w głowę i kobieta zapada w stan śpiączki. Uwalnia się ze swojego ciała i spotyka "ducha" swojej córki. Obie nie wiedzą, kim lub czym są: żyją, ale mogą poruszać się poza ciałem. Razem przechodzą przez koszmar i z góry obserwują toczące się wydarzenia. Wychodzi na jaw, że szkoła nie spłonęła przypadkowo. Kto podłożył ogień? Czy dyrektorka, chcąca wyłudzić odszkodowanie, ratując czy dręczyciel Jenny? Tymczasem w szpitalu okazuje się, że przed Jenny kilka tygodni życia, jeśli nie znajdzie się dla niej dawca serca. Grace chciałaby oddać córce swoje serce. Musi tylko szybko poinformować o tej decyzji swojego męża...

 

 

 

Książka brytyjskiej pisarki to znakomicie opowiedziana historia miłości matki do jej dzieci. To wzruszająca historia, wywołująca w nas rozmaite emocje: radość, smutek, złość, współczucie. Nietypowy pomysł na fabułę sprawia, że utwór ten czyta się z olbrzymią przyjemnością, na co wpływ miał też bez wątpienia nienaganny styl autorki. Muszę przyznać, że byłam pozytywnie zaskoczona warsztatem pisarki, tym jak bogatym operuje słownictwem i tym jak potrafiła zbudować tę wciągającą i pełną napięcia powieść. Gdybym musiała przypisać to dzieło do jakiegoś konkretnego gatunku, to zapewne moja decyzja padłaby na thriller psychologiczny, ze szczególnym podkreśleniem na słowo "psychologiczny".  Myślę, że to właśnie strona psychologiczna zdominowała większość lektury. Podobnie jak to było w przypadku "Siostry" również i tutaj bohaterowie zostali poddani bardzo wnikliwej analizie. Postacie wykreowane przez pisarkę to osoby niezwykle skomplikowane. Nie jesteśmy do końca w stanie ich rozgryźć, ponieważ nie wszyscy są tacy, jacy się wydają, a to jaki ich obraz widzimy, zależy od tego jak ich postrzega główna bohaterka - Grace, bo to ona jest narratorem. W książce pojawia się także wątek kryminalny, który jednak został zepchnięty na dalszy plan i posłużył tylko jako pretekst do ukazania do czego jest zdolna matka, która chce uratować swoje dzieci. Wciągnęła mnie ta powieść niemiłosiernie i pomimo ciężkiego tematu jaki porusza czytało mi się ją bardzo przyjemnie, bez najmniejszych trudności, po prostu nie mogłam się od niej oderwać. Zakończenie nie okazało się co prawda zaskakujące, ale i tak mną porządnie wstrząsnęło. Przejmująca, inteligentna i straszna. Polecam.


Recenzja bierze udział w wyzwaniu:

Czytamy literaturę angielską