"Miasteczko Twin Peaks" - czyli o małomiasteczkowych sekretach

 

"Ogniu krocz za mną..."

 

 

 

"Twin Peaks" tytuł zapewne znany każdemu wielbicielowi seriali. Ja co prawda zbyt wiele ich nie oglądam, ze względu na niewielki czas którym dysponuję, jednak po tylu pozytywnych opiniach jakich się na jego temat naczytałam, nie mogłam chociaż z ciekawości nie sprawdzić, czy te wszystkie zachwyty są na pewno w uzasadnione. Bowiem serial ten jest uważany za kamień milowy w rozwoju produkcji telewizyjnych, klasyka i absolutne arcydzieło. Coś, co na zawsze zmieniło oblicze telewizji.




Tytuł o którym mowa powstał w latach 1990-91, czyli w czasach w których mnie jeszcze na świecie nie było. Okazał się olbrzymim sukcesem, nie tylko w kraju, w którym powstał, czyli w Stanach Zjednoczonych, ale również na całym świecie. Mimo upływu 24 lat od zakończenia emisji wciąż przyciąga niczym magnes nowe grona widzów. Produkcja składa się z dwóch sezonów: pierwszego składającego się z ośmiu odcinków i drugiego mającego dwadzieścia dwa odcinki. Co ciekawe za rok, czyli po 25 latach planowane jest powstanie trzeciej serii, co mnie bardzo cieszy, gdyż po szybkim pochłonięciu pierwszego sezonu mam olbrzymią ochotę na więcej i zapewne w najbliższym czasie pochłonę drugi i będę musiała czekać aż rok, pociesza mnie jednak to, iż niektórzy musieli czekać 25 lat. Twórcami tego dzieła są: Mark Frost i David Lynch. Czas trwania odcinka wynosi 45 minut. 

 

 

 

 

Źródło

 

 

 

Opis:

 

Fabuła serialu ukazuje śledztwo prowadzone przez agenta specjalnego FBI w sprawie niezwykłego morderstwa uczennicy liceum Laury Palmer. W trakcie policyjnego dochodzenia wychodzą na jaw ukrywane sekrety mieszkańców spokojnego miasteczka Twin Peaks.

 

 

 

 

"Miasteczko Twin Peaks" to serial dziwny, niejasny, groteskowy, a przez to fascynujący i niemiłosiernie wciągający. To dzieło wymykające się z ram, nietypowe i zaskakujące. Jednakże sam początek nie robi zbyt kolosalnego wrażenia, mamy odnalezienie ciała i początki śledztwa, jednakże im bardziej wsiąkniemy w toczącą się historię, tym bardziej jesteśmy w stanie zauważyć, że nie jest to tylko i wyłącznie typowy, przewidywalny kryminał. Ciężko mi tak naprawdę zakwalifikować ten serial do jakiegoś konkretnego gatunku, bo tak naprawdę jest tu wszystko: wątki detektywistyczne, elementy grozy, humor, kamp, surrealizm i ironia. Ta mieszanka sprawia, że wszelkie wątki a także postacie bohaterów wydają się troszeczkę przerysowane i dziwaczne. Nie bez znaczenia są także jawne nawiązania do konwencji oper mydlanych, melodramatyzm i nielogiczne zachowania bohaterów są jawną parodią amerykańskich tasiemców.

 

 

 

 

Źródło

 

 

 

 

Olbrzymim plusem TP jest obsada. Wszyscy bohaterowie, a są to postaci doprawdy nietypowe zostali zagrani perfekcyjnie. Jednak moim osobistym zdaniem najlepszą kreację stworzył odtwórca roli agenta Coopera -  Kyle MacLachlan.  Cooper w jego wykonaniu to postać najważniejsza w całej produkcji: jest bardzo inteligentny i posiada równie specyficzne poczucie humoru jak mieszkańcy miasteczka. Wszystkie swoje przemyślenia nagrywa na dyktafon. Jest miłośnikiem placka wiśniowego i kawy. Mimo raczej pozytywnych cech charakteru nie jest w żadnym razie postacią nudną, a wręcz przeciwnie bez niego ta produkcja nie byłaby tym samym. Innymi istotnymi czynnikami wpływającymi na odbiór serialu są też muzyka i sceneria. TP to miasteczko z pozoru spokojne, można by nawet rzec sielankowe. Położone gdzieś w górach w Ameryce kusi pięknymi widokami i powolnym trybem życia. Jak się jednak później okazuje nie jest to wcale miejsce ciche i bezpieczne. Dużą rolę w budowaniu klimatu odegrała nietypowa muzyka, tworząca z jednej strony nastrój niepewności i napięcia, z drugiej jednak nie trudno nie mieć wrażenia, że przypomina ona tak łudząco muzykę do jakiejś opery mydlanej.

 

 

 



Polecam. Mimo upływu czasu TP jest wciąż czymś ciekawym i wyróżniającym się. Ostrzegam jednak, że z początku można mieć pewne trudności z przyzwyczajeniem się, ponieważ nie ma co ukrywać, że od tamtego czasu telewizja rozwinęła się znacząco i mimo swojej wyjątkowości w tamtych czasach serial ten widzom, którzy znają współczesne produkcje jak Sherlock, czy też The Game of Thrones może wydać się na początku niczym specjalnym.