"Siedem" - czyli jeden grzech na każdy dzień tygodnia

"- To bardziej wygodne nazywać mnie szaleńcem.

- Bardzo wygodne."

Siedem to liczba. Grzechów. I ofiar. Ludzi, którzy je popełnili i dlatego spotkała ich surowa kara. Na świecie panuje zepsucie i upadek wartość. Jednak w jednym z amerykańskich miast znajduje się człowiek, który chce przywrócić znaczenie dawnym zasadom moralnym. Postanawia sam wymierzyć sprawiedliwość.  Jednakże środki jakie ku temu poweźmie nie koniecznie mieszczą się w granicach prawa.

"Siedem" to amerykański film kryminalny z 1995 roku w reżyserii Davida Finchera. Fabuła filmu oscyluje wokół poszukiwań seryjnego mordercy, który wybiera swoje ofiary według obranej wcześniej zasady. Zadanie schwytania tajemniczego przestępcy zostaje powierzony dwóm policjantom: przechodzącemu na emeryturę Somersetowi (Morgan Freeman) i młodemu detektywowi Millisowi (Brad Pitt).

"Siedem" to mocne kino. Mroczne, tajemnicze, nieobliczalne. To film, który na długo zapada w naszej pamięci. Nie jest to produkcja dla ludzi o słabych nerwach, bo scen drastycznych tu na pewno nie brakuje, ale myślę, że nawet jeśli nie bardzo gustujemy w tego typu produkcjach, to dla tej jednej powinniśmy zrobić wyjątek, bo na pewno ten film jest wart obejrzenia. Niesamowicie ponury klimat hipnotyzuje nas od samego początku seansu. David Fincher zabiera nas do ponurego i zapomnianego przez Boga miasta, w którym deszcz leje się z nieba litrami, a wszechobecna ciemność nie odstępuje nas ani na krok. To miejsce złe, przesiąknięte grzechem. W którym wszystkie wydarzenia zmierzają do tragicznego końca.

W produkcji Finshera główne role zostały powierzone dwóm znanym amerykańskim aktorom. Morgan Freeman wcielający się w rolę  Somerseta spisał się wybitnie. Idealnie odegrał postać spokojnego i pogodzonego z życiem policjanta, który już dawno przestał mieć nadzieję, że zdoła naprawić świat i czeka już tylko na moment kiedy będzie mógł przejść na zasłużoną emeryturę. Jego całkowitym przeciwieństwem jest bohater odgrywany przez Brada Pitta. Młody detektyw pełen energii  i chęci do działania początkowo nie najlepiej dogaduje się ze swoim partnerem, jednak później łączą oni swoje siły, by razem stawić czoło grasującemu po mieście przestępcy. Muszę przyznać, że byłam pozytywnie zaskoczona doskonałym występem Pitta. Ani przez chwilę nie był sztuczny i wykreował swoją postać w nader przekonujący sposób.  Ale najlepiej o jego umiejętnościach świadczy ostatnia scena, która mnie wcisnęła w fotel. Majstersztyk. Doskonałe oddanie emocji i uczuć. Perfekcyjne. Niewątpliwie jest to jedna z najlepiej odegranych scen jakie do tej pory widziałam. Nie można też nie wspomnieć o samym ściganym. Kevin Spacy, który  jak zwykle był doskonały i po tym występie jeszcze bardziej utwierdziłam się w przekonaniu, że jest wybitnym artystą. Jego wersja seryjnego mordercy obdarzonego ponadprzeciętną inteligencją

była bezbłędna. Całkowita perfekcja.

"Siedem" należy również pochwalić za precyzyjny i spójny scenariusz. Podczas seansu nie dopatrzyłam się jakiś bardzo rzucających się w oczy błędów. Cała intryga kryminalna jest dobrze przemyślana. To nie jest taki rodzaj kryminału, w którym mamy grupkę podejrzanych i musimy wytypować kto jest winny. Nie, tutaj przestępca od początku bawi się z policją w kotka i myszkę poprzez podrzucanie nowych wskazówek i poszlak. To on kieruje całą grą, którą wcześnie misternie opracował. Wszystko ma pod kontrolą. A detektywi czy tego chcą, czy nie muszą postępować według jego zasad.

Podsumowując film Davida Finchera to doskonały thriller, który zadowoli nawet najbardziej wymagających widzów. Cały film ogląda się bardzo dobrze, a końcówka mimo, że od pewnego momentu wielu może przewidzieć jak się ten film skończy, i tak wbija w fotel poprzez wspaniałą grę aktorską. Polecam.