"W otchłan mroku" - czyli o tym, że koniec wojny nie oznacza końca zła

 

 

Powracam, znowu po skandalicznie długiej przerwie. Tym razem mam zamiar opowiedzieć wam o piątym tomie z serii przygód o nieustraszonym lwowskim detektywie Edwardzie Popielskim. Książkę przeczytałam już co prawda ponad trzy tygodnie temu, ale niestety do dzisiaj nie znalazłam ani minutki, by skrobnąć parę zdań dotyczących moich odczuć.

 

Opis z okładki:

 

Do czego może doprowadzić na pozór niewinny spór profesorów?
Co pewien filozof z roku 2012 ma wspólnego ze zbrodniami z 1946?

Wrocław 1946. Zło zatacza coraz szersze kręgi.
Tropią dziewczęta. Gwałcą je i zabijają. Trzech żołnierzy Armii Czerwonej spędza sen z powiek Popielskiemu, UB, NKWD i pewnemu szalonemu Rosjaninowi. Każdy z nich ma inne powody.

Dawny komisarz dostaje zlecenie od profesora filozofii. Wśród uczniów podziemnego gimnazjum jest agent UB. Trzeba go znaleźć i odseparować. Nic trudnego. Jednak ku zaskoczeniu Popielskiego każdy kolejny krok w śledztwie to niespodzianka, za którą kryją się mroczne tajemnice. Zło i sprawiedliwość przestają być tylko tematem debaty filozoficznej – zaczynają decydować o życiu i śmierci.

 

Bardzo lubię czytać powieści Krajewskiego. Są mroczne, trzymające w napięciu i niezwykle wciągające. Większość jego książek potrafiłam pochłonąć w jeden dzień zapominając o całym otaczającym mnie świecie. Po prostu nie mogłam oderwać się od czytania zanim nie poznałam rozwiązania zagadki. Nie dziwi mnie, więc że autor jest często nazywany mistrzem kryminału retro. Mało kto potrafi w tak świetny sposób oddać klimat czasów, w których rozgrywa się akcja jego powieści, a do tego wszystkiego wpleść jeszcze ciężką zagadkę kryminalną, którą czytelnik daremnie będzie próbował rozwikłać przed detektywem. Niestety tym razem muszę przyznać, że trochę się zawiodłam. Przywykłam do tego, że w  utworach Krajewskiego wszystko jest uporządkowane i każde z opisywanych wydarzeń wnosi coś do rozwiązania zagadki. Tym razem jednak wszystko wydawało mi się zanadto chaotyczne i mało interesujące. Potrafiłam odłożyć książkę na dłużej i jakoś niespecjalnie śpieszyło mi się by do niej powrócić. A co najważniejsze, czyli sama intryga kryminalna niby jest, ale tak jakby jej nie było. Coś mi się wydaje, że była to najgorsza z przeczytanych przeze mnie książek autora.

 

Wielu czytelnikom Krajewskiego może to się wydać dość dziwne i zdaję sobie sprawę z tego, że prawdopodobnie należę do mniejszości pod tym względem, ale ja zawsze wolałam Popielskiego od Mocka. Sama nie wiem dlaczego, w sumie pod wieloma względami są to postacie bardzo do siebie podobne. Przyczyną tego jest może to, że pierwszą serią od której rozpoczęła się moja przygoda z twórczością tego autora była właśnie ta lwowska z Edwardem Popielskim. Tak czy owak sięgając po raz kolejny po powieść z tym bohaterem miałam naprawdę wielkie nadzieje, które zostały jednakże w bardzo brutalny sposób rozwiane. Otóż to co otrzymałam to był już zupełnie inny Popielski, niż ten do którego przywykłam. Zamiast aroganckiego, inteligentnego i fascynującego bohatera dostajemy bardzo nijaką postać. Tak więc i pod tym względem czuję się niestety rozczarowana.

 

 

Podsumowując "W otchłani mroku" to powieść raczej słaba, mało interesująca, która mnie osobiście nieźle wymęczyła. Mam tylko nadzieje, że kolejne powieści Marka Krajewskiego okażą się ciekawsze. Póki co musze poczekać aż w moje ręce trafi "Władca liczb".